Dok se u prvim stoljećima kršćanstva prostori koji su bili sagrađeni za liturgijske sastanke nazivaju kršćanski hramovi, po uzoru na stare hramove, od 6. stoljeća se takve zgrade počinju nazivati crkve, po ljudima koji ih koriste.
Crkve su tog razdoblja izvana sasvim neugledne, građene od neožbukane cigle ili kamena, ali su zato iznutra veoma bogato ukrašene i raščlanjene. Po tom se bitno razlikuju od poganskih hramova, koji su izvana bili bogato ukrašeni, a iznutra jednostavni i neugledni.
Prijelaz iz antike u predromaniku u povijesti umjetnosti se uzima kao prijelaz iz staroga u srednji vijek.
Povezani članci
Literatura
Čaplar – Henčić: Zajednica 2 – priručnik za katehete, Zagreb, 2011.
| |||||||||||||||||||||||