Eksplozija
Eksplozija je izuzetno brza kemijska reakcija praćena praskom, oslobađanjem velike količine topline i naglim povećanjem volumena zbog stvaranja plinovitih proizvoda. Osnovna je značajka eksplozije nagli skok tlaka u sredini gdje je ona izazvana. Ima razarajuće učinke. Ukratko rečeno, eksplozija je nekontrolirano širenje čestica.
Ekspanzija je kontrolirano širenje čestice. To je npr. kada se dogodi "eksplozija" tekućeg goriva (npr. benzina) u cilindru motora, a pošto čestice nemaju gdje, onda se ta snaga prenosi na klip i gura klip dolje te prenosi silu na koljenasto vratilo, koje se daljnjim prenošenjem prenosi na kotače.
Brzina izgaranja[uredi | uredi kôd]
Brzina izgaranja određuje se vremenom koje je potrebno za izgaranje uzroka eksploziva određenih izmjera. Ona varira između nekoliko milimetara u sekundi (nitrocelulozni barut (trinitroceluloza)) i 400 m/s (crni barut) i ovisi o tlaku pod kojim se izgaranje odvija.
Detonacija[uredi | uredi kôd]
Detonacija je proces širenja kemijske reakcije unutar eksplozivne tvari nadzvučnom brzinom. Detonacijska brzina varira između 2800 m/s (amonijev nitrat) i 9200 m/s (oktogen) i povećava se s porastom gustoće eksploziva. Osjetljivost eksploziva na udarac također je različita: glicerol-trinitrat i praskava živa (živin fulminat) eksplodirat će ako na njih padne teret od 2 kilograma s 4 centimetra visine, a amonijev nitrat ako isti teret padne s visine od 105 centimetara.
Spontana detonacija kod raznih eksplozivnih tvari počinje pri raznim temperaturama: praskava živa eksplodira na 180 do 200°C, a crni barut na 310°C. Crni barut razvija prilikom eksplozije tlak od 281 MPa (megapaskala), a praskava želatina (kolodijski pamuk) tlak od 1342 MPa. Za izazivanje eksplozije bitniji je tlak od topline.
Među navedenim vrstama eksploziva nema oštrih granica. Nekada je crni barut bio univerzalni eksploziv. Želatiniranjem visokobrizantnoga celuloznog nitrata (trinitroceluloze) brzina detonacije toliko se smanjuje da on može služiti kao barut. Sredstva koja smanjuju brzinu detonacije nazivaju se flegmatizatorima (voda, voskovi, vazelin), a ona koja povećavaju osjetljivost zovu se senzibilatori (aluminijski prah).