Neobarok je naziv za jedan umjetnički pravac unutar stilskog razdoblja historicizma, koji je okvirno trajao od kraja 19. st. do početka Prvog svjetskog rata, a najviše se ogledao u arhitekturi kod podizanja reprezentativnih javnih građevina.
Povijest i karakteristike
Neobarok je krenuo iz Francuske gdje se zvao i Stil drugog carstva, on je bio široko prihvaćen i po Sjedinjenim Američkim Državama, po čitavoj Latinskoj Americi i po dalekom istoku Japan, Kina.
Stil se od 1885. godine počeo širiti i po Velikoj Britaniji i svim zemljama Britanskog Carstva.[1] Veliki utjecaj na ponovno buđenje interesa za baroknu arhitekturu, imala je pariška Akademija umjetnosti - École des Beaux-Arts koja je bila najuticajniji arhitektonski studij u zapadnog svijeta 19. st. Svoje je studente obrazovala za projektiranje monumentalnih javnih građevina u klasičnom stilu.[2] Pariška opera (Opéra Garnier) iz 1875. Charlesa Garniera bila je amblematska građevina neobaroka.[3]
Po austrougarskim zemljama se podiglo puno građevina u tom stilu, posebno je produktivan bio arhitektonski ured Fellner & Helmer, koji je podigao 48 kazališnih palača u tom stilu od Beča, Graza, Budimpešte, Odese, Hamburga, Zagreba, Sofije, Brna, Rijeke...
Galerija
-
-
Zgrada Radničkoga doma u Vukovaru -
-
Zgrada rektorata Sofija -
Kupalište Széchenyi Budimpešta
.JPG)
Povezani članci
Izvori
- ↑ "Baroque Revival 1885-1914" (engl.). Buffaloah. http://www.buffaloah.com/a/DCTNRY/b/baroque.html#Baroque9 Pristupljeno 1. ožujka 2013.
- ↑ "Classicism, 1830–1930" (engl.). Encyclopædia Britannica Online. http://www.britannica.com/EBchecked/topic/32952/Western-architecture/47407/Great-Britain Pristupljeno 28. ožujka 2013.
- ↑ "Neobarocco" (talijanski). Treccani Enciclopedia Italiana. http://www.treccani.it/enciclopedia/neobarocco/ Pristupljeno 1. ožujka 2013.