Lašvanska dolina (dolina rijeke Lašve) proteže se od jugoistočnih padina planine Vlašić (iznad Travnika) do Busovače. Ova se dolina formirala na 390-480 m nadmorske visine. Od sutjeske Lašve poslije Travnika, pa do sutjeske prije Kaonika, Lašvansko polje dugo je oko 17 km, a širina mu je različita i iznosi prosječno 3 km.
Zbog važnog geografskog položaja Lašvanska je dolina uvijek bila prometno važna, jer prirodno spaja dolinu Bosne na istoku sa vrbaskom dolinom na zapadu. Tako je i danas, iako kvaliteta prometnica danas ne odražava u potpunosti važnost ovog prometnog pravca.
Tragovi naselja na prostoru doline sežu u daleku prošlost, kada su Kelti, Iliri i Rimljani ispirali zlato iz Lašve. S Ilirima kao autohtonim stanovništvom, te s Rimljanima koji početkom naše ere osvajaju balkanske prostore i lašvanski kraj ulazi u povijesni period i pod višestoljetni utjecaj rimske antičke civilizacije. Po sačuvanim ostacima vidi se da je ovaj kraj u antičko doba bio dobro naseljen i da već tada možemo računati s nastankom prvih gradskih naselja na ovom prostoru.
Tijekom bošnjačko-hrvatskog sukoba, oko 70.000 Hrvata se našlo u okruženju, izolirano od ostatka svijeta, stisnuto u enklavi, u Lašvanskoj dolini, od Nove Bile i Novog Travnika preko Viteza do Busovače, dugoj 30 i širokoj 2 kilometra. Spas u obliku hrane, materijalne i moralne podrške donio je Bijeli put.