Eritrejski narodnooslobodilački front (Tigrinja jezik: ህዝባዊ ደሞክራስያዊ ግንባር ኤርትራ, ህደግኤ, (arap.|الجبهة الشعبية لتحرير إريتريا), (tal. Fronte Popolare di Liberazione Eritreo), (engl. Eritrean People’s Liberation Front, EPLF), bio je oružani pokret koji se borio za neovisnost i otcjepljenje Eritreje od Etiopije. Eritrejski narodnooslobodilački front kasnije mijenja ime u Narodni front za demokraciju i pravdu i to je jedina stranka koja je do sada davala mandat eritrejskoj vladi.
Razvoj
Eritrejski narodnooslobodilački front se kao dominirajuća kršćanska frakcija otcjepio 1970-ih od muslimansko-kršćanskog Eritrejskog oslobodilačkog fronta, mada su obje grupe bile marksistički orjentirane. Od 1972. do 1974. ove dvije skupine ratuju međusobno. Kada se EPLF 1978. povlači u oblast Saaxil, dolazi ponovno do sukoba između ove dvije grupe što dovodi do povlačenja Eritrejskog oslobodilačkog pokreta u susjedni Sudan. EPLF započinje 1988. ofenzivu u pravcu juga. Uz pomoć etiopske opozicije i Tigre Narodnooslobodilačkog fronta (TPLF; čini današnju vladu u Etiopiji) početkom 1991. pobjeđuje u nekoliko borbi protiv etiopske vojske. EPLF zauzima Asmaru 22. svibnja 1991. i tim činom se završava Eritrejski rat za nezavisnost. Posebnost EPLF-a je bila jednakost spolova unutar organizacije. Tako su oko 30% boraca činile žene.
Generalni sekretari
Generalni sekretari Eritrejskog narodnooslobodilačkog fronta (EPLF):
| Generalni sekretar | Početak mandata | Kraj mandata |
|---|---|---|
| Isayas Afewerki | 1971. | 1977. |
| Romedan Mohammed Nur | 1977. | 1987. |
| Isayas Afewerki | 1987. | 1994. |
Literatura
- Elisabeth Furrer-Kresi, Hans Furrer u.a.: Handbuch Eritrea. Geschichte und Gegenwart eines Konfliktes. Rio Verlag, Zürich 1990, ISBN 3952005916
- Senait G. Mehari: Feuerherz. Droemer Knaur, München 2004, ISBN 3426273411