Crnogorska pravoslavna crkva između Petrograda i Carigrada (1766.-1918.)

Izvor: Hrvatska internetska enciklopedija
Skoči na:orijentacija, traži

Crnogorska pravoslavna crkva između Petrograda i Carigrada (1766.-1918.) je knjiga crnogorskoga novinara Vladimira Jovanovića, koja je objavljena listopada 2013. u Podgorici.

Sadržaj

Autor u knjizi objavljuje za crnogorsku historiografiju dosad nepoznata povijesna dokumenta o vezama Crnogorske pravoslavne crkve sa Ruskom pravoslavnom crkvom i Carigradskom patrijaršijom.

Knjiga sadrži sljedeća poglavlja:

  • Uvodne napomene
  • Međucrkveni položaj Crnogorske pravoslavne crkve 1766.-1918.
  • O Njegošu kao poglavaru Crnogorske pravoslavne crkve
  • Poslanice Carigradske patrijaršije poglavarima autokefalnih crkava - odgovori Crnogorske pravoslavne crkve
  • Petrograd - Cetinje: Prepiska predsjedavajućih svetih sinoda Ruske i Crnogorske pravoslavne crkve (1909.)
  • Normativno preustrojavanje Crnogorske pravoslavne crkve: Ruske recenzije iz 1905. i 1910.

Citati

(Napomena: citati kao i u izvorniku, na crnogorskom)

„Od 1833. do 1909. Ruska pravoslavna crkva je rukopoložila ukupno pet crnogorskih arhijereja, od kojih su četvorica poglavari autokefalne Crnogorske pravoslavne crkve; rusku hirotoniju su dobili: Petar II. Petrović Njegoš (1833); Nikanor Ivanović (1858.); Ilarion Roganović (1863.); Mitrofan Ban (1885.); Kiril Mitrović (1909.). Nema u istoriografiji niti najmanjeg traga da za bilo kog od njih i pomišljano da se posvete od strane Srpske crkve, jerarha Srba u Srbiji ili Austro-Ugarskoj. (str. 57-58)”


„1882. srpski časopis Otadžbina ocijenio da je “odnošaj prema Rusiji“ u pogledu pitanja ko će “stati na čelo avtokefalnoj Crnogorskoj crkvi” u Njegoševo vrijeme “dobio određeniji i jasniji vid; do njega su crnogorske vladike primale svoj duhovni sân iz ruku srpskih patrijarha i gdekoji od njih nosili su titulu patrijarhova eksarha”, ali “sa Petrom II. počinje uticaj ruskoga Sinoda u Crnoj Gori rasti, koji je još Petar I. odsudno odbijao”. (str. 80)”


„Sveti Arhiepiskop Konstantinopolja - Novog Rima i Vaseljenski Patrijarh, Joakim III, Sinodu carigradskom, za bogoljubezno i jevanđelsko djelo “apostolske encikle”, nalazi početkom 1902. da Sveta Crkva, sa ozbiljnom pažnjom, prouči “skupa sa svetim patrijarsima i preosvećenim predstojnicima svesvetih autokefalnih crkava”, da li je vrijeme za razmjenu misli o mogućnom i željenom sporazumu i dodiru “obadva velika stabla Hrišćanstva, tj. sa Zapadnom i protestantskim crkvama” o onim tačkama potrebnim “za njihovo sjedinjenje u Hristovoj vjeri sa nama”?... Encikla poglavarima Jerusalimske, Ruske, Grčke, Rumunske, Srpske i Crnogorske crkve, sa molbom da na nju pismeno odgovore, upućena je početkom 1902. godine... U svojim odgovorima-poslanici patrijarhu i Sinodu carigradskim, ali na uvid i na znanje svim drugim prvojerarsima pravoslavnih autokefalnih crkava, poglavar Crnogorske crkve, preosvećeni Mitrofan, blagodari za brigu o spasenju svih sinova Pravoslavne crkve i za ukazanu pažnju Crnogorskoj crkvi, koju nijesu zaobišli i nijesu zaboravili. (str. 111, 113, 114)”


Izvori

Dobavljeno iz "https://enciklopedija.cc/index.php?title=Crnogorska_pravoslavna_crkva_između_Petrograda_i_Carigrada_(1766.-1918.)&oldid=208432"