Anodička oksidacija ili anodizacija proces je u kojem se elektrokemijskim putem podebljava prirodan oksidni sloj na metalnim predmetima. Najčešće se vrši na aluminiju (eloksiranje), titanu, niobiju, tantalu, magneziju te cinku i nehrđajućem čeliku. U slučaju aluminija se dobiveni sloj može i obojiti organskim bojama ili anorganskim pigmentima, no postoje i procesi kod kojih boje nastaju već za vrijeme oksidacije.U slučaju titanija , niobija,tantala i nehrđajućeg čelika radi se o interferencijskim bojama,za razliku od aluminija gdje se oksidni sloj oboji posebnim bojiteljima.
Povijest
Prvi su postupci za anodičku oksidaciju aluminija razvijeni dvadesetih godina prošlog stoljeća ( 1923. Begough - Stuart postupak koji koristi kromnu kiselinu,1923. japanski postupak koji koristi oksalnu kiselinu ,1927. Gower i O Brienov postupak koji koristi sumpornu kiselinu ).
Dodatna literatura
- Sheasby, P. G.; Pinner, R. (2001.). The Surface Treatment and Finishing of Aluminum and its Alloys. svezak 2 (šesto izdanje ed.). Materials Park, Ohio & Stevenage, UK: izdavač: ASM International & Finishing Publications. ISBN 0-904477-23-1
- Averjanov,E.E. Spravočnik po anodirovanio,Moskva 1988.
- Kawai,S. Anodizing and Coloring of Aluminum Alloys,Warrington 2002.
Vanjske poveznice
|
Ovo je osnova ili početak budućeg članka. Pomozite Wikipediji i dopunite ga. |