Toggle menu
310,1 tis.
36
18
525,5 tis.
Hrvatska internetska enciklopedija
Toggle preferences menu
Toggle personal menu
Niste prijavljeni
Your IP address will be publicly visible if you make any edits.

Niz ugljik-dušik-kisik

Izvor: Hrvatska internetska enciklopedija
Inačica 164636 od 27. rujan 2021. u 01:09 koju je unio WikiSysop (razgovor | doprinosi) (Bot: Automatski unos stranica)
(razl) ←Starija inačica | vidi trenutačnu inačicu (razl) | Novija inačica→ (razl)
Prikaz CNO I niza

Niz ugljikdušikkisik ili CNO niz je jedan od dvije reakcije nuklearne fuzije, kojim zvijezde pretvaraju vodik u helij, a drugi je niz proton – proton. Razlika je kod CNO niza da je kod te nuklearne fuzije potreban katalizator. Teorija tvrdi da su to procesi koji prevladavaju kod zvijezda koji su veće barem 30 % od našeg Sunca. Razlika je u početnim temperaturama, tako za početak p-p niza treba temperatura od 4 000 000 K, dok za CNO niz treba za početak oko 13 000 000 K. Kod CNO niza izlazna energija puno brže raste s povećanjem temperature i kod temperature 17 000 000 K taj proces prevladava u većim zvijezdama od Sunca.[1] Sunce ima temperaturu u jezgri oko 15 700 000 K i samo 1,7 % helija se dobije s CNO nizom.

Kod CNO niza, četiri protona (jezgre vodika) se spajaju, koristeći izotope ugljika, dušika i kisika, stvaraju alfa-čestice, dva pozitrona i dva neutrina. Pozitroni će odmah nestati reagirajući S elektronima, oslobađajuci energiju u obliku gama-čestica. Neutrina koji pobjegnu odmah, odnose i dio energije. Izotopi ugljika, dušika i kisika služe kao katalizatori za veliki broj procesa. [2] [3]

CNO I niz

Glavna reakcija kod CNO niza je: 612C -> 713N -> 613C -> 714N -> 815O -> 715N -> 612C [4]

612C + 11H -> 713N + y + 1,95 MeV

713N -> 613C + e+ + ve + 2,22 MeV

613C + 11H -> 714N + y + 7,54 MeV

714N + 11H -> 815O + y + 7,35 MeV

815O -> 715N + e+ + ve + 2,75 MeV

715N + 11H -> 612C + 24He + 4,96 MeV

gdje jezgra ugljika-12 koja se koristi u prvoj reakciji, obnavlja se u zadnjoj reakciji.

CNO II niz

To je jako mali put reakcije koji se dešava u Sunčevoj jezgri, samo oko 0,04 %, i konačna reakcija ne stvara ugljik-12 i alfa-čestice, već se stvara kisik-16 i foton: 715N -> 816O -> 817F -> 817O -> 714N -> 815O -> 715N

715N + 11H -> 816O + y + 12,13 MeV

816O + 11H -> 917F + y + 0,60 MeV

917F -> 817O + e+ + ve + 2,76 MeV

817O + 11H -> 714N + 24He + 1,19 MeV

714N + 11H -> 815O + y + 7,35 MeV

815O -> 715N + e+ + ve + 2,75 MeV

Kao što ugljik, dušik i kisik su uključeni u glavni put, ovdje se pojavljuje fluor, na sporednom putu i služi samo kao katalizator, ne skupljajući se u zvijezdi.

OF niz

Ovaj put je značajan samo za masivne zvijezde. Reakcija počinje kada CNO II niz stvara: 817O -> 918F -> 818O -> 919F -> 816O -> 917F -> 817O

817O + 11H -> 918F + y + 5,61 MeV

918F -> 818O + e+ + ve + 1,656 MeV

818O + 11H -> 919F + y + 7,994 MeV

919F + 11H -> 816O + 24He + 8,114 MeV

816O + 11H -> 917F + y + 0,60 MeV

917F -> 817O + e+ + ve + 2,76 MeV

Treba primijetiti da svi ciklusi daju iste rezultate:

4 x 11H -> 24He + 2 x e+ + 2 x ve + 3 x y + 26,8 MeV

Upotreba u astronomiji

Kod zvjezdane evolucije udio pojedinih jezgri ugljika, dušika i kisika se mijenja. Kada je ta vrsta nuklearne fuzije u ravnoteži, udio ugljika-12/ugljika-13 je 3,5, a dušik-14 postaje najzastupljeniji s obzirom na početne uvjete. Za vrijeme zvjezdane evolucije, konvektivno mješanje donosi material iz CNO niza prema površini, mjenjajući sastav zvijezde. Kod crvenog diva je primjećeno manji udio ugljika-12/ugljika-13 i ugljika-12/dušika -14 u odnosu na glavni niz zvijezda. Prisustvo ugljika, dušika i kisika je primjećeno u vanjskim dijelovima zvijezdi koje imaju do 150 masa Sunca.

Izvori

  1. Schuler, Simon C.; King, Jeremy R.; The, Lih-Sin (kolovoz 2009). "Stellar Nucleosynthesis in the Hyades Open Cluster". the Astrophysical Journal 701 (1): 6. arXiv:0906.4812. doi:10.1088/0004-637X/701/1/837 
  2. [[Carl Friedrich von Weizsäcker |von Weizsäcker, C. F.]] (1938). "Über Elementumwandlungen in Innern der Sterne II (Element Transformation Inside Stars, II)". Physikalische Zeitschrift 39: 633–46 
  3. Bethe, H. A. (1939). "Energy Production in Stars". Physical Review 55 (5): 434–56. doi:10.1103/PhysRev.55.434. http://prola.aps.org/abstract/PR/v55/i5/p434_1 
  4. Kenneth S. Krane (1988). Introductory Nuclear Physics. John Wiley & Sons. str. 537. ISBN 0-471-80553-X