More actions
m Bot: Automatska zamjena teksta (-{{Cite web +{{Citiranje weba) |
m Bot: Automatska zamjena teksta (-{{cite news +{{Citiranje novina) |
||
| Redak 4: | Redak 4: | ||
Osnivanje manastira se, po narodnoj predaji, veže za srpske [[kralj]]eve [[Stefan Dragutin|Stefana Dragutina]]<ref name="pravoslavlje-rakovica"/> i [[Stefan Uroš II.|Stefana Uroša II.]], no prema suvremenim dokumentima to je dovedno u pitanje. Manastir se spominje [[1502.]] u putopisu Feliksa Petančića „Ranauicence monasterium“<ref name="pravoslavlje-rakovica"/>, a kasnije se spominje i u [[Osmanlijsko carstvo|turskim]] izvorima. Tijekom [[16. stoljeće|16. stoljeća]] manastir je, s tadašnje lokacije u okolici sela Rakovica, premještan na lokaciju na kojoj se sada nalazi. Manastir je bio i razoren tijekom turskog pohoda na [[Beč]] [[1592.]] godine. Zbog čestih je pljački manastir premještan na skrovitija mjesta, bliže šumi<ref name="pravoslavlje-rakovica"/>, što mu je i sadašnja lokacija. Manastir je nakon toga još dva puta stradao. Prvi put tijekom Austrijsko-turskog rata (1737.-1739.), a drugi put u razdoblju 1788.-1790. | Osnivanje manastira se, po narodnoj predaji, veže za srpske [[kralj]]eve [[Stefan Dragutin|Stefana Dragutina]]<ref name="pravoslavlje-rakovica"/> i [[Stefan Uroš II.|Stefana Uroša II.]], no prema suvremenim dokumentima to je dovedno u pitanje. Manastir se spominje [[1502.]] u putopisu Feliksa Petančića „Ranauicence monasterium“<ref name="pravoslavlje-rakovica"/>, a kasnije se spominje i u [[Osmanlijsko carstvo|turskim]] izvorima. Tijekom [[16. stoljeće|16. stoljeća]] manastir je, s tadašnje lokacije u okolici sela Rakovica, premještan na lokaciju na kojoj se sada nalazi. Manastir je bio i razoren tijekom turskog pohoda na [[Beč]] [[1592.]] godine. Zbog čestih je pljački manastir premještan na skrovitija mjesta, bliže šumi<ref name="pravoslavlje-rakovica"/>, što mu je i sadašnja lokacija. Manastir je nakon toga još dva puta stradao. Prvi put tijekom Austrijsko-turskog rata (1737.-1739.), a drugi put u razdoblju 1788.-1790. | ||
U manastiru je sahranjen Todor, sin [[Miloš Obrenović|Miloša Obrenovića]], zbog čega je Miloš pružao veliku podršku njegovoj obnovi tijekom svoje vladavine, a kasnije i njegov sin, [[Mihailo Obrenović]]. Jedan od dijelova manastira se zove po Miloševoj supruzi Ljubici („Ljubičin konak“). U manastiru je sahranjen i [[Vasa Čarapić]], jedan od vođa [[Prvi srpski ustanak|Prvog srpskog ustanka]]. Bivši srpski [[Dimitrije (patrijarh srpski)|patrijarh Dimitrije]] sahranjen je u ovom manastiru [[1930.]] godine, a i srpski [[patrijarh Pavle]] je izrazio želju da se njegovo tijelo položi u ovaj manastir, što mu je i ispunjeno.<ref name="blic">{{ | U manastiru je sahranjen Todor, sin [[Miloš Obrenović|Miloša Obrenovića]], zbog čega je Miloš pružao veliku podršku njegovoj obnovi tijekom svoje vladavine, a kasnije i njegov sin, [[Mihailo Obrenović]]. Jedan od dijelova manastira se zove po Miloševoj supruzi Ljubici („Ljubičin konak“). U manastiru je sahranjen i [[Vasa Čarapić]], jedan od vođa [[Prvi srpski ustanak|Prvog srpskog ustanka]]. Bivši srpski [[Dimitrije (patrijarh srpski)|patrijarh Dimitrije]] sahranjen je u ovom manastiru [[1930.]] godine, a i srpski [[patrijarh Pavle]] je izrazio želju da se njegovo tijelo položi u ovaj manastir, što mu je i ispunjeno.<ref name="blic">{{Citiranje novina|publisher=Blic|url=http://www.blic.rs/temadana.php?id=120727|title=Tihi odlazak duhovnog vođe|last=|first=|day=15|month=november|year=2009|date=15. studenog 2009}}</ref> | ||
== Izvori == | == Izvori == | ||
Posljednja izmjena od 6. prosinac 2021. u 03:47
Manastir Rakovica je manastir Srpske pravoslavne crkve, u okviru Beogradsko-karlovačke arhiepiskopije, smješten u beogradskom naselju Rakovica. Posvećen je arhanđelima Mihaelu i Gabrijelu.[1]
Osnivanje manastira se, po narodnoj predaji, veže za srpske kraljeve Stefana Dragutina[1] i Stefana Uroša II., no prema suvremenim dokumentima to je dovedno u pitanje. Manastir se spominje 1502. u putopisu Feliksa Petančića „Ranauicence monasterium“[1], a kasnije se spominje i u turskim izvorima. Tijekom 16. stoljeća manastir je, s tadašnje lokacije u okolici sela Rakovica, premještan na lokaciju na kojoj se sada nalazi. Manastir je bio i razoren tijekom turskog pohoda na Beč 1592. godine. Zbog čestih je pljački manastir premještan na skrovitija mjesta, bliže šumi[1], što mu je i sadašnja lokacija. Manastir je nakon toga još dva puta stradao. Prvi put tijekom Austrijsko-turskog rata (1737.-1739.), a drugi put u razdoblju 1788.-1790.
U manastiru je sahranjen Todor, sin Miloša Obrenovića, zbog čega je Miloš pružao veliku podršku njegovoj obnovi tijekom svoje vladavine, a kasnije i njegov sin, Mihailo Obrenović. Jedan od dijelova manastira se zove po Miloševoj supruzi Ljubici („Ljubičin konak“). U manastiru je sahranjen i Vasa Čarapić, jedan od vođa Prvog srpskog ustanka. Bivši srpski patrijarh Dimitrije sahranjen je u ovom manastiru 1930. godine, a i srpski patrijarh Pavle je izrazio želju da se njegovo tijelo položi u ovaj manastir, što mu je i ispunjeno.[2]
Izvori
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Lazić, Jovana (15. lipnja 2007.). "Manastir Rakovica". Časopis „Pravoslavlje“. http://www.pravoslavlje.rs/broj/968/tekst/manastir-rakovica/ Pristupljeno 15. studenog 2009
- ↑ "Tihi odlazak duhovnog vođe". Blic. 15. studenog 2009. http://www.blic.rs/temadana.php?id=120727