Dukađinska Kneževina (alb. Principata e Dukagjinit) je bila kršćanska kneževina u srednjovjekovnoj Albaniji. Prostirala se na sjeveru današnje Albanije i vjerojatno je obuhvaćala djelove današnje Crne Gore, Kosova i Srbije. Postojala je od 1387. do 1444. godine.[1][2] Glavni grad bio je Lješ, a drugi glavni grad bila je Priština.[1] Graničila je s Mletačkom Republikom, Osmanskim Carstvom, Kastriotskom Kneževinom i Srbijom. Albanske državice Arianitska Država i Muzakajska Kneževina bile su nešto južnije.
Osnovali su ju braća iz obitelji Dukađinović (Dukagjini) Pavao i Aleksandar I. Dukagjini. Kneževinom su vladali Pavlovi nasljednici Tanush Dukagjini (Tanush Mali), Pavao II. Dukagjini, sudionik Lješke lige.[3] Pavlov sin Aleksandar III. Dukagjini jedna je od najistaknutijih osoba albanske povijesti.
Pavao Dukađinović (Pal Dukagjini) i rođak Nikola Dukađinović bili su u početku podložnici mletačkog vazala Aleksandra Zaharije (Lekë Zaharia) koji je imao posjede oko Skadra. Nikola je ubio Aleksandra te su Dukagjini nastavili vladati nad svojim selima Buba, Salita, Gurichuchi, Baschina kao mletački vazali. Pavao i Nikola bili su dio Lješke lige (alb. : Lidhja/Besëlidhja e Lezhës), vojnog saveza stvorenog 1444. koji je ciljao oduzeti Albaniju Osmanskom Carstvu, koje je vodio Skenderbeg. Godine 1450. napustili su Skenderbegovu vojsku i ne samo da su se pomirili s Osmanlijama, nego se i udružili s Osmanlijama protiv Skenderbega.[4]
Kneževinom su vladali:
- 1387.-1393.: Pavao Dukađinović
- 1393.-1413.: Tanuš Dukađinović
- 1413.-1438.: Pavao II. Dukađinović
- 1438.-1444.: Aleksandar Dukađinović
Vidi
Izvori
- ↑ 1,0 1,1 Sellers, Mortimer (4. svibnja 2010.). The Rule of Law in Comparative Perspective. Springer. стр. 207. ISBN 978-90-481-3748-0. Pristupljeno 10. svibnja 2012. »Dukagjini's princedom, with Lezha as its own capital city, included Zadrima, the areas in north and northeast of Shkodra and was extended in remote areas of present Serbia, having Ulpiana, near Pristina, as the second capital city.«
- ↑ "Historia e popullit shqiptar" Akademia e shkencave të Shqipërisë.ISBN 99927-1-623-1
- ↑ (alb.) Universiteti Shtetëror i Tiranës. Instituti i Historisë dhe i Gjuhësisë. Sektori i Etnografisë; Akademia e Shkencave e RPSH. Instituti i Historisë. Sektori i Etnografisë (1962). Etnografia shqiptare. Akademia e Shkencave e RPSH, Instituti i Historisë, Sektori i Etnografisë. str. 32. Приступљено 10. svibnja 2012.
- ↑ Frashëri, Kristo (1964). The history of Albania: a brief survey. Shqipëria: Tirana. str. 78. OCLC 230172517. https://books.google.com/books?ei=BBEdT8PrIM-wtAbt3pBI&id=kMxBAAAAYAAJ&dq=1456+dukagjin&q=%22not+only+did+not%22#search_anchor Pristupljeno 23. siječnja 2012.. "In 1450 two powerful aristocratic families, Arianits and Dukagjins, left the league.... Skanderbeg tried to keep them near him. But his efforts failed. The Dukagjins not only did not accede, but on the contrary, concluded peace with Sultan and began to plot against Skanderbeg."