Kalijev kobaltinitrit
| Kalijev kobaltinitrit Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:i18n' not found. | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 Kemijska struktura kalijevog kobaltinitrita
| ||||||
 | ||||||
| IUPAC nomenklatura | Kalijev heksanitritokobaltat(III) | |||||
| Ostala imena | Kobaltna žuta Kobaltovo žutilo | |||||
| Identifikacijski brojevi | ||||||
| Osnovna svojstva | ||||||
| Molarna masa | 452,26 g·mol−1 (bezvodni) 479.284 g·mol−1 (vodeni) | |||||
| Izgled | Žuti kubični kristali (vodeni) | |||||
| Gustoća |
2,6 g·cm−3 (vodeni) | |||||
| Topljivost u vodi |
Slabo topiv u vodi | |||||
| Struktura | ||||||
| Sigurnosne upute | ||||||
| ||||||
| SI-sustav mjernih jedinica korišten je gdje god je to moguće. Ukoliko nije drugačije naznačeno, upisane vrijednosti izmjerene su pri standardnim uvjetima. | ||||||
| Portal:Kemija | ||||||
Kalijev kobaltinitrit, poznat i kao kobaltna žuta ili kobaltovo žutilo, IUPAC naziva kalijev heksanitritokobaltat(III), sol je kemijske formule K3[Co(NO2)6]. To je žuta krutina koja je slabo topljiva u vodi. Kemijski spoj se koristi kao žuti pigment.
Sol sadrži kalijeve katione i triionski koordinacijski kompleks. U anionu je kobalt vezan sa 6 nitrito liganda, cjelokupni kompleks koji ima oktaedralnu molekularnu geometriju. Stanje oksidacije kobalta je 3+. Njegova konfiguracija d6 s malim okretajem daje kinetičku stabilnost i dijamagnetizam. Spoj se priprema kombiniranjem soli kobalta(II) i nitrita u prisutnosti kisika. Odgovarajući natrijev kobaltinitrit je znatno topljiviji u vodi. [1]
Spoj je prvi put opisao 1848. Nikolaus Wolfgang Fischer u Breslauu, [2] i koristio se kao žuti pigment nazvan aureolin. [3][4]
Kobaltna žuta ili kobaltovo žutilo
Podrobniji članak o temi: Pigment
Kobaltna žuta je kemijska boja zlatno žutog tona. Izrazito je prozirna. Češće se koristi u pripremi akvarela nego uljanih boja. Ne ubraja se u pigmente za freske. Boja je veoma skupa. [5]
Izvori
- ↑ O. Glemser (1963). "Sodium Hexanitritocobaltate (III)". Unutar G. Brauer. Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd Ed.. 1. NY,NY: Academic Press. str. 1541
- ↑ Fischer, N. W. (1848). "Ueber die salpetrichtsauren Salze". Annalen der Physik und Chemie 150 (5): 115–125. Bibcode 1848AnP...150..115F. doi:10.1002/andp.18491500512. https://zenodo.org/record/1423620
- ↑ Gates, G. (1995). "A Note on the Artists' Pigment Aureolin". Studies in Conservation 40 (3): 201–206. doi:10.2307/1506479. JSTOR 1506479
- ↑ Gettens, Rutherford John; Stout, George Leslie (1966). Painting materials: A short encyclopaedia. str. 109–110. ISBN 978-0-486-21597-6. https://books.google.com/books?id=bdQVgKWl3f4C&pg=PA109
- ↑ "Slikarska tehnologija – materijali i tehnika", [1], www.slikarskatehnologija, pristupljeno 20. 7. 2020.