Um er-Rasas

PREUSMJERI Predložak:UNESCO – svjetska baština

Um er-Rasas (arapski: أم الرّصاص‎), poznat i kao Kastrom Mefa'a, je arheološki lokalitet drevnog grada od 5. do 9. stoljeća u današnjem južnom Jordanu na kojem se nalaze ostaci rimske, bizantske i rane islamske civilizacije. Iako je većinom još neistražen, u njemu je pronađen rimski vojni kamp (3. st.) i nekoliko bizantskih crkava (ukupno 16).

Najznamenitije otkriće su mozaici na podu Crkve sv. Stjepana iz 785. godine koji su otkriveni 1986. godine. Gotovo savrvršeno sačuvani podni mozaici su najveći u Jordanu, a prikazuju prizore lova i robolova (u središnjoj ploči), dok ostali prikazuju druge gradove iz okolice (Kastron Mefaa, Philadelphia, Madaba, Esbounta, Belemounta, Areopolis, Charac Moaba, Jeruzalem, Nablus, Caesarea i Gaza). Okviri mozaika su izrazito dekorativni, a potpisalo ih je šest autora: Staurachios iz Esbusa, Euremios, Elias, Constantinus, Germanus i Abdela. Ispod ovog mozaika pronađen je još stariji iz 587. godine kada je ovo bila Crkva sv. Sergija. U još četiri crkve koje su iskopane u okolici su također pronađeni ostaci mozaika.

Zbog tih mozaika je Um er-Rasas upisan na UNESCO-v popis mjesta svjetske baštine u Aziji i Oceaniji 2004. godine^[1].

U njihovoj okolici su iskopana i dva kvadratična tornja stilita (asketskih monaha koji su provodili život u izolaciji na vrhu stupa ili tornja), vjerojatno jedini ostaci ovog drevnog načina vjerovanja.

Grad je također okružen ostacima drevnog poljoprivrednog zemljišta u inače izrazito pustinjskom krajoliku.