Razlika između inačica stranice »Teatar apsurda«
m |
m (→Etimologija) |
||
| Redak 8: | Redak 8: | ||
Kada je francuski [[Albert Camus]] je u svom eseju "Mit o Sizifu" 1942. godine objasnio ljudsko postojanje kao beznačajno ili apsurdno, te ideje su dramopisci uzeli kao temelj za pisanje svojih djela koja su postala popluarna tokom 1950-tih i 1960-tih i koje je kritičar [[Martin Esslin]] prvo opisao u eseju iz 1960. godine "The theatre of the Absurd" hrv. kazalište apsurda i s time stvorio skupno ime koje je označavao taj žanr kazaličta. Nedugo poslje objavljivanja svog eseja, Esslin je izdao istoimenu knjigu 1962. u kojem je pomnije opisao stil prestave i teme s kojima "teatar apsruda" bave i time popularizirao taj izraz u javnost.<ref>{{cite book |title=The Theatre of the Absurd |first=Martin |last=Esslin |year=1961 |oclc=329986 }}</ref> | Kada je francuski [[Albert Camus]] je u svom eseju "Mit o Sizifu" 1942. godine objasnio ljudsko postojanje kao beznačajno ili apsurdno, te ideje su dramopisci uzeli kao temelj za pisanje svojih djela koja su postala popluarna tokom 1950-tih i 1960-tih i koje je kritičar [[Martin Esslin]] prvo opisao u eseju iz 1960. godine "The theatre of the Absurd" hrv. kazalište apsurda i s time stvorio skupno ime koje je označavao taj žanr kazaličta. Nedugo poslje objavljivanja svog eseja, Esslin je izdao istoimenu knjigu 1962. u kojem je pomnije opisao stil prestave i teme s kojima "teatar apsruda" bave i time popularizirao taj izraz u javnost.<ref>{{cite book |title=The Theatre of the Absurd |first=Martin |last=Esslin |year=1961 |oclc=329986 }}</ref> | ||
Inače, teatar ili kazalište | Inače, teatar apsruda ili kazalište besmisla pokriva širku lepezu predstava koje mogu bit komedije, parodije, tragikomedije, strave, nadrealistične, pseudo realistične, ili neke neodređene kategorije. Glavne karakteristike predstava: | ||
* likovi | * likovi | ||
* | ** uhvaćeni u beznadežnim situacijama | ||
* | ** upravljane sa strane neke nevidljive sile | ||
* | ** nemaju kontrolu nad svojom situacijom | ||
* beskonačno ponavljanje situacija | ** marionete | ||
* | * radnja | ||
** kaotično i bez nekog logičkog sljeda | |||
** pune parodija | |||
** beskonačno ponavljanje istih situacija | |||
* dialog | |||
** puni klišea | |||
** ponavljanja | |||
** besmislenih riječi | |||
** nelogizmi | |||
** pun onomatopea | |||
** besmislene rečenice | |||
==Vrela== | ==Vrela== | ||
Inačica od 01:27, 3. ožujka 2023.
Teatar apsurda je zajednički naziv za pokret unutar kazališta i djelimice unutar književnosti, koji se prvenstveno odigrava nakon Drugog svjetskog rata. Nerijetko je korišten stilski izražaj šoka u teatra apsurda da bi se naglasio absurd življenja, što se često svodilo na izjednačavanje s besmislom. Većina kazališnih djela je napisana na francuskom a većina absurdista je djelovala u Parizu – iako nisu bili Francuzi. Glavnim predstavnicima teatra apsurda smatraju se Fernando Arrabal, Samuel Beckett, Jean Genet i Eugène Ionesco.
Među poznatijim kazališnim komadima vrijedno je spomenuti Beckettov U očekivanju Godota – u kojem se ništa ne dešava – kao i Nosorog i Ćelava pjevačica, oba Ionescova.
Etimologija
Kada je francuski Albert Camus je u svom eseju "Mit o Sizifu" 1942. godine objasnio ljudsko postojanje kao beznačajno ili apsurdno, te ideje su dramopisci uzeli kao temelj za pisanje svojih djela koja su postala popluarna tokom 1950-tih i 1960-tih i koje je kritičar Martin Esslin prvo opisao u eseju iz 1960. godine "The theatre of the Absurd" hrv. kazalište apsurda i s time stvorio skupno ime koje je označavao taj žanr kazaličta. Nedugo poslje objavljivanja svog eseja, Esslin je izdao istoimenu knjigu 1962. u kojem je pomnije opisao stil prestave i teme s kojima "teatar apsruda" bave i time popularizirao taj izraz u javnost.[1]
Inače, teatar apsruda ili kazalište besmisla pokriva širku lepezu predstava koje mogu bit komedije, parodije, tragikomedije, strave, nadrealistične, pseudo realistične, ili neke neodređene kategorije. Glavne karakteristike predstava:
- likovi
- uhvaćeni u beznadežnim situacijama
- upravljane sa strane neke nevidljive sile
- nemaju kontrolu nad svojom situacijom
- marionete
- radnja
- kaotično i bez nekog logičkog sljeda
- pune parodija
- beskonačno ponavljanje istih situacija
- dialog
- puni klišea
- ponavljanja
- besmislenih riječi
- nelogizmi
- pun onomatopea
- besmislene rečenice