Bizantsko-vandalski rat: razlika između inačica
m Bot: Automatska zamjena teksta (-{{cite book +{{Citiranje knjige) |
m bnz |
||
| Redak 1: | Redak 1: | ||
'''Bizantsko-vandalski rat''' je bio rat u sjevernoj Africi. Vodio se na području današnjeg [[Tunis]]a i istočnog [[Alžir]]a. | |||
Borbe su se vodile od [[533.]] do [[534.]] između snaga [[Istočno Rimsko Carstvo|Istočnog Rimskog Carstva]] ([[Bizant]]a) i [[Vandalsko Kraljevstvo|Vandalskog Kraljevstva]] koje je imalo sjedište u [[Kartaga|Kartagi]]. To je bio prvi od ratova [[Justinijan I.|Justinijana I.]] kojim je nastojao obnoviti Rimsko Carstvo vraćajući zemlje koje su nekad pripadale [[Zapadno Rimsko Carstvo|Zapadnom Rimskom Carstvu]]. | Borbe su se vodile od [[533.]] do [[534.]] između snaga [[Istočno Rimsko Carstvo|Istočnog Rimskog Carstva]] ([[Bizant]]a) i [[Vandalsko Kraljevstvo|Vandalskog Kraljevstva]] koje je imalo sjedište u [[Kartaga|Kartagi]]. To je bio prvi od ratova [[Justinijan I.|Justinijana I.]] kojim je nastojao obnoviti Rimsko Carstvo vraćajući zemlje koje su nekad pripadale [[Zapadno Rimsko Carstvo|Zapadnom Rimskom Carstvu]]. | ||
Posljednja izmjena od 28. travanj 2022. u 16:35
Bizantsko-vandalski rat je bio rat u sjevernoj Africi. Vodio se na području današnjeg Tunisa i istočnog Alžira.
Borbe su se vodile od 533. do 534. između snaga Istočnog Rimskog Carstva (Bizanta) i Vandalskog Kraljevstva koje je imalo sjedište u Kartagi. To je bio prvi od ratova Justinijana I. kojim je nastojao obnoviti Rimsko Carstvo vraćajući zemlje koje su nekad pripadale Zapadnom Rimskom Carstvu.
Pohod je rezultirao uspjehom. Vandalska država je razorena, a rimska vlast je vraćena na području starorimske provincije Afrike.
Bizantskim snagama je zapovijedao Belizar. Činilo ih je 10 tisuća pješaka i 5 tisuća konjanika. Vandalskim snagama je zapovijedao Gelimer. Većinom je to bilo konjaništvo, njih 30 tisuća.
Pozadina događaja[uredi]
Dok je Zapadno Rimsko Carstvo bilo u nevoljama tijekom prvih desetljeća 5. stoljeća, pleme Vandala u savezu s Alanima naselilo se na Pirenejskom poluotoku. Godine 429. vandalski kralj Gejzerik kojeg je pozvao afrički vicarius Bonifacije prešao je gibraltarski tjesnac sa svojim narodom u rimsku sjevernu Afriku.[1] Uz mjesne rimske postrojbe koje su bile znatno oslabljene zbog Bonifacijeve pobune i smrti 432., Vandalima je bio otvoren put zauzeti provinciju. Kartaga je pala 439. i u narednih 20 godina je Gejzerik uspostavio svoju vlast ne samo nad rimskim provincijama dijeceze Afrike, nego i nad Sicilijom, Sardinijom, Korzikom te Balearskim otocima koje je osvojio svojom moćnom mornaricom.[2]
Izvori[uredi]
Literatura[uredi]
- Bury, John Bagnell (1923.). History of the Later Roman Empire Vols. I & II. Macmillan & Co., Ltd.. http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/secondary/BURLAT/home.html
- Prokopije iz Cezareje, De Bello Vandalico (BV), Volumes [1] i [2]