Razlika između inačica stranice »Abd el-Kader«
(Bot: Automatski unos stranica) |
m (Bot: Automatska zamjena teksta (-<!--(.*?)--> +)) |
||
| Redak 1: | Redak 1: | ||
{{dodaj infookvir|infookvir monarh}} | |||
{{prijevod}} | {{prijevod}} | ||
[[Datoteka:Abd al-Qadir.jpg|mini|desno|Abd el-Kader]] | [[Datoteka:Abd al-Qadir.jpg|mini|desno|Abd el-Kader]] | ||
Trenutačna izmjena od 04:15, 3. siječnja 2022.
Script error: No such module "Dodaj infookvir".
 |
Ovaj članak nije preveden djelomično ili uopće. (Rasprava) Pomozite u prijevodu vodeći računa o stilu i pravopisu. Izvornik se možda nalazi na popisu drugih jezika. |
Abd el Kader (Mascara, 6. rujna 1808. - Damask, 26. svibnja 1883.), emir Alžira.
Vođa otpora protiv Francuza 1832. – 1847. Pobijeđen je 1847. godine, a u zarobljeništvu je ostao sve do 1852. godine. Posljednje godine života boravio je u Siriji, a umro u Damasku.
Svjetski je ugled stekao kad je sa svojom osobnom stražom srpnja 1860. spasio mnogo kršćana za vrijeme ustanka maronita koji se je proširio s planine Libanona na Damask. Tad su lokalni druski gospodari napali kršćansku četvrt u Damasku i pobili 3000 osoba. Abd el-Kader i njegova osobna garda spasila je mnoštvo kršćana, kojima su pružili utočište u njegovom domu i citadeli.[1][2][3][4][5][6][7]
Izvori
- ↑ "[Les nationalistes] refusent de reconnaitre le rôle d'ami de la France joué par l'émir à Damas sous le Second Empire. En 1860, en effet, Abd-el-Kader intervint pour protéger les chrétiens lors des massacres de Syrie, ce qui lui valut d'être fait grand-croix de la Légion d'honneur par Napoléon III", Jean-Charles Jauffret,La Guerre d'Algérie par les documents, Volume 2, Service historique de l'Armée de terre, 1998, p.174 (ISBN 2863231138)
- ↑ "Notre ancien adversaire en Algérie était devenu un loyal ami de la France, et personne n'ignore que son concours nous a été précieux dans les circonstances difficiles" in Archives diplomatiques: recueil mensuel de diplomatie, d'histoire et de droit international, Numéros 3 à 4, Amyot, 1877, p.384
- ↑ Mouloud Haddad, « Sur les pas d’Abd el-Kader : la hijra des Algériens en Syrie au XIXe siècle », in Ahmed Bouyerdene, Éric Geoffroy et Setty G. Simon-Khedis (dir.), Abd el-Kader, un spirituel dans la modernité, Damas, Presses de l'Ifpo (« Études médiévales, modernes et arabes », no PIFD 237), 2012, [En ligne], mis en ligne le 04 mai 2012, Consulté le 26 juin 2012. URL : http://ifpo.revues.org/1832
- ↑ John W. Kiser, Commander of the Faithful, the Life and Times of Emir Abd El-Kader: A Story of True Jihad, Monkfish Book Publishing Company, 2008 [1]
- ↑ N. Achrati, Following the Leader: A History and Evolution of the Amir ‘Abd al-Qadir al-Jazairi as Symbol,The Journal of North African Studies Volume 12, Issue 2, 2007 : "The French continued to pay his pension and monitor his activities, and 'Abd al-Qadir remained a self-declared 'friend of France' until his death in 1883."
- ↑ Louis Lataillade, Abd el-Kader, adversaire et ami de la France, Pygmalion, 1984, ISBN 2857041705
- ↑ Herbert Ingram Priestley, France Overseas: A Study of Modern Imperialism (1938), American Historical Association Publications, Routledge, 1967 (ISBN 0714610240), p.40 : "[Abdelkader was] transferred to Damascus by Napoleon III. There he became a friend of France, saving twelve thousand Christians from the Turks at the time of the massacres in Damascus, and refused to ally himself with the insurgents in Algeria in 1870."
Nedovršeni članak Abd el-Kader koji govori o vladaru treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima uređivanja Hrvatske internetske enciklopedije.